Saturday, 15 February 2020

व्याकरण शास्त्र की उपादेयता : आचार्य हिमांशु गौड़






संस्कृत भाषा एक देववाणी है इसका स्वरूप यथार्थ रूप से जानने के लिए इसका साहित्य वेद शास्त्र आदि को विशेष रूप रूप से जानने के लिए सबसे पहले हमें संस्कृत भाषा के व्याकरण को जानना ज़रूरी है। इसी संदर्भ में यह वीडियो है।


व्याकरण शास्त्र का महत्व : आचार्य हिमांशु गौड़




संस्कृत कविता- नरवरे हरहरस्सर्वदा श्रूयते। डॉ. हिमांशु गौड़


संस्कृत कविता - नरवरे हरहरस्सर्वदा श्रूयते - हिमांशु गौड़

BhaavShri : A Sanskrit poetry book by Himanshu Gaur


Bhavashree is a book in which the poet has written letters to Guru people, poets scholars and some friends in Sanskrit verses.
Here, the letter is not just m
eant to write your own movements or to ask others, but also the specific thinking emanating from time to time in the heart of the poet, of the specific sentiments, of social consciousness, of nature, of contemporaries, The current irony is described by the poet very well here.
While the verses of Sanskrit shlokas are on the one hand, it is very skillful to describe and illustrate many expressions very efficiently.
Among the poems in the form of verses in the letters located in this Bhavashree Granth, you will find abundant literature and classical elements and in many places, the poet's thinking will also be visible to you on subjects like astrology, tantra, grammar, Purana, devotion etc. In the office, you will see how the thinking power of the poet wanders in a tree, he has manifested himself in this poem in many forms, such as -
Himanshwarvushyadhranto wrote the letter In the same way, never in many places have you introduced your original and very specific thinking in many places, any kind of thinking which always tells that the talent of the times is very unique and different, like the thoughts of running in your own mind. See what the poet has imagined about the subject -
Asmachitteshu Koyam Nashisho Bhoottva Pravegvan.
Bilvapatra That means the poet had such a pleasurable experience with the fragrance of the bilvapatra that he felt so much in the mind of the letter, that he imagined it,
That the Shiva-like welfare factors running in our brain,
Which is a flow of imagination at a very fast pace, as if it is stained with the aroma of Belpatra juice.
Such specific thinking reflects the bizarre world of the poet's imagination. Even from the point of view of literature, even with the use of many verses, Alankar Rasa, etc., this Bhavar Sri Granth becomes very interesting and readable for the students of grammar scripture, because this book plays the main role because the poet has written many types of suffixes, tithit, Samas has been used very well in the participle digant etc. and it is also a beneficial thing for the students of Rama Shastra that they can read and do rituals from this book. Use Rtriwachy and Bavwachy also can easily learn as much poet used his descent method may also prove Treatise very useful for learning.

mesmerism magic

Sabar Vashikaran Mantra (Kamakhya Bhairav ​​Umananda).

The whole world knows about the magic of Bengal. Not only does it know, but it also tries and achieves many goals through its use, but there are very few people who know the magic of real Bengal and show how to prove it. One such sadhana experiment is being given on our Facebook today, which is called an infallible practice of captivating.

Bengal has been a leader in the spiritual field since the beginning. Bengal is the land of Ramakrishna Paramahamsa and his disciple Vivekananda. In the field of spirituality, Bengal is divided into two ideologies. Big yogis such as Krishnanand Agambashish have become venerated in the world by doing this austerity, big aphorists. People living in small villages of Bengal region have a good knowledge of herbs, they must have Mauna Muni, in which Mauna is black and Muni is red. If the woman is to be subdued, then the sage is given to eat and if the man is to be subdued, it is given to eat, it is a kind of seed, but it does not grow by sowing it in the ground. Similarly, the tantrik living in the village is well aware of Bhulnbuti, there are two types, one is white and the other is black bhulanbuti.

Black color is considered to be fast in captivity and white color is used to forget memory. Scientists have been doing research on both these types of phylogenies for many years even today, how a person loses his memory by stepping on this herb. By the way, both types of gluttonia do the same thing, but the black gluttonia acts as a captivator. It is said that the demon named Narakasura used to torment the devotees who visited the temple of Kamakhya and to keep him away from the devotees who visited the temple, the devotees of that time used to implicate Narakasura in Maya through Bhulanbuti and tortured the devotees. Before remembering his memory was forgotten, whenever Narakasura came to torture the devotees of Mother, he did not remember that he was here Why has it arrived? Bhairav ​​Umananda himself wore black Bhulanbuti so that Narakasura should be in his control and obey him. The work of Bhairav ​​Umananda was successful, but Narakasura was also a high class Aghori who was willing to marry his mother.

According to the legend, in ancient times an asura named Naraka proposed marriage to Kamakhya Devi, because the goddess did not want to marry him, so he placed a condition before her. According to the condition, hell had to establish ghats, routes and temples etc. at that place in one night. Hell started inviting Lord Vishwakarma to fulfill his condition and take his blessings. When Kamakhya Devi saw the completion of the work by hell, she got the chicken handed to her before dawn, which could not fulfill the condition and the desire to marry the goddess of hell could not be fulfilled. For this reason, in connection with the temple, it is said that many troubles had arisen in the philosophy of Kamakhya due to the atrocities of Narakasura.

Narakasura sought Patala Bhairavi for liberation of all kinds of captivating actions and he succeeded and Umananda Bhairava failed. Seeing the trouble faced by devotees, Maharishi Vashisht was angry and cursed this place, due to which Kamakhya Peeth disappeared with time. Here the path leading from the bottom of the mountain is known as Narakarasura. Apart from this, the temple where the idol of Goddess is installed is called Kamadeva Temple.

The Sadhana we are giving today, it is a Shabar Vashikaran mantra performed on a black colored bhulanbuti, which makes this mantra Sadhana effective to subdue the desired person. Here the mantra is being given incomplete so that the mantra is safe for those seekers who want to get something in the field of cultivation, because I do not think it is appropriate to give full mantra here.

mantra-

... Om Namo order Guru to Kamru Desh Kamakhya Mai, where settled Umanand Bhairav ​​is awake day and night, keep working for the devotees. ...

Sadhana Siddhi is 21 days, in this it is necessary to have an amulet made of Rudraksha Mala and black colored Bhulanbuti, you can also do Sadhana by putting Bhulanbuti in your house.

Sadhana experiment - Seeing the photo of the intended person wearing a talisman around the neck, Rudraksha is to chant the mantra 108 times for three days and on the third day a pomegranate is sacrificed as soon as the chant is over. By performing this action, it is possible to captivate the desired person in 24 hours. Cultivation has to be done only once in life and can be used anytime in life. 

Tuesday, 11 February 2020

।। श्रीरघुनाथाश्रम-कार्यक्रम:।।



✍✍✍✍✍
जयति ह रघुनाथस्याश्रम: छात्रवर्गै:
हरिचरितसुधाभिस्सिञ्चितस्सर्ववन्द्य:
बहुविधशुभशास्त्रैरर्चनादेवकार्यै:
यमनियमजपैश्श्रीकर्षिमुद्वर्षिभात:।।१।।

जिल्लाध्यक्षमहोदयस्य नितरां कुर्मो वयं स्वागतं
आगत्य द्विजमण्डले शुभमये श्रीसंस्कृतस्यालये
येनास्मत्सुखवर्धनं कृतमहो धन्या वयं चाऽधुना
अन्यांश्चाप्यतिथीन् नुमस्सुरगिरामुद्घोषकार्यालये।।२।।

चन्दौसीनगरस्य संस्कृतगृहं विद्यार्थिभिस्सङ्कुलम्
छात्रावासविकासहासनिरतं चाऽध्यापकैर्भूषितं
साहित्यादिकनैकशास्त्रलसितं कार्येषु सन्तत्परम्
श्रीविश्वासकुमारनामकगुरो: प्राचार्यताशोभितम्।।३।।

यत्राऽऽस्ते रघुनाथमन्दिरमहो चित्तादिसन्तोषकम्
प्रातर्वा भ्रमणाय नागरजनैश्चात्रैव संश्रीयते
पाठप्रेक्षपरीक्षवीक्षणविधौ सर्वोऽत्र दक्षायते
श्रीविश्वासकुमारनामकबुध: प्राचार्यभागस्य वै ।।४।।

शास्त्र्याचार्यपदे प्रयान्ति पुरुषा: यस्मादधीत्य द्रुतं
वेदज्ञानविभूषितो भवति वै यत्र द्विजानां गण:
श्रीविश्वासकुमारनामकबुधस्यादेशनैश्चाल्यते
चन्दौसीरघुनाथसंस्कृतमहाविद्यालयो भ्राजते।।५।।

आनन्दब्रह्मचारी प्रथितगुणवपुश्शोभते नैकवर्षै:
नानाचार्यत्त्वमाप्त: शिवसदनसमर्चारतो यत्र नित्यं
श्रीमान् योऽत्राभिषेकोऽनुज उत भवेदाश्रमस्य प्रियोऽसौ
शोभन्ते राघुनाथे बहुविषयरता: संस्कृतश्रीयुतास्ते।।६।।

अत्र योगश्च साहित्यशास्त्रं तथा
चांग्लभाषा च हिन्दी समाशिक्ष्यते
श्रद्धया चापि विश्वासयुक्तैश्श्रमै:
श्रीलविश्वासविज्ञैर्न किं लभ्यते?७?

वायुयानं च वा वारियानं च वा
भूमियानं शतं यत्र निर्मीयते
अस्त्रशस्त्रादिविज्ञानसंशोभितं
संस्कृतं ज्ञानवारां निधिस्सर्वदा।।८।।

औषधं वा चिकित्साऽथवा वैद्यकं
शल्यविज्ञानमस्थ्यादिसंयोजकम्
स्वास्थदं रोगहं दीर्घजीव्यप्रदं
संस्कृते किं न बोधान्वितं वर्तते??९।।

अश्वशास्त्रं च वा हस्तिशास्त्रं च वा
कामशास्त्रं च वा तन्त्रशास्त्रं च वा
योगसाङ्ख्यादिवेदान्ततर्कादय:
दर्शनानीह षट् संस्कृते किं न वै?१०?

धर्म-कर्मादयो नीतिरीत्यादयो
राजतन्त्रादयो गुप्तमन्त्रादयो
पञ्चतन्त्रं तथा काव्यवारां निधि:
संस्कृते किं न संदृश्यते वर्तते?११?

विरमामि स्ववाणीं वा सर्वस्सौख्यं समीहताम्।
देववाणी जयेदत्र संसारे सर्वदु:खहा ।।१२।।

©हिमांशुगौड:

Monday, 10 February 2020

महाकवि माघ





माघ माऽघवतो घूकान् क्षमस्व कवितामुखान्।
माघौघवीक्षका: माऽघं यात माघेऽघघातिनि।।
हे माघ! एतान् अघवतो  घूकान् (उलूकानिव
कवीन्) (प्रशंसार्थे - अन्धकारेऽपि दर्शनत्वात् , अन्धकारमयेऽपि लोके स्वकाव्यकृतप्रकाशप्रदातृत्वात् कवीनां घूकत्त्वम्,) (निन्दार्थे - घूकवद् रात्रिचरत्वात् रात्रिरत्र पापपर्याया , (कवयोऽपि प्रायोऽधुना यशोधनादिकामा निन्द्यकर्मरक्ता: भवन्ति, तदेव पापकर्म नरकान्धत्त्वदायित्त्वेन रात्रिरूपोदाहृतिरत्र, अतो घूकत्त्वं कवीनाम्) (गर्हार्थस्वीकृत्यैवार्थसिद्धिरत्र)

कवितामुखान्  मा क्षमस्व (विध्यर्थिलोट्)।
द्वितीयपक्षे - एतान् माघवतो (माघकाव्यसंरक्तान् , अथवा माघ-मास-कृत-स्नान-दानान्) घूकान् (प्रशंसापक्षे) क्षमस्व (एतेषां पापानि क्षमस्व) ।
किन्तु ये अघघातिनि माघमासे माघकाव्यस्य औघवीक्षका: (तत्र काव्यौघे कृष्णचरितपठनजातपुण्यशालिन:) ते अघं मा यात (विध्यर्थिलोट्) न यान्तीत्यर्थ:।
© हिमांशु गौड़
१२/१२ रात्रौ,११/०२/२०२०

Sunday, 9 February 2020

।। श्री पचौरी गुरुजी के लिए श्रद्धाञ्जलि।।


हे देवदूत! हे पटवर्धन!
ज्योतिषाचार्य! हे सुखवर्धन!
शास्त्रों के शुभ व्याख्याता हे!
हे हरिचरित्र-प्रीतिवर्धन!१!

रामायण-पण्डित! वेददक्ष!
साहित्यतत्त्वभाषणविदक्ष!
बाबागुरु-आश्रमवास-कक्ष!
नतमस्तक हम तुम्हरे समक्ष !!२!!

गङ्गाजल-तुलसी-प्रीतिमान्!
हे गीता-गौरव! गुरु! महान्!
हे हास्य-विनोदकर:! सुजान!
हम गाते तव यश विमल गान।।३।।
नरवरनिवास! नरवरसुहास!
फैलाते तुम भाग्य-प्रकाश!
जन-गण-मन-नायक!भावभाष!
प्रतिभाप्रोज्ज्वल!शुभ सद्विकास !!४!!

हे शास्त्र-सुप्रत्यय-विनय!
हे विबुध-नय! हे अनामय!
बटुवृन्दवन्दित! शान्तिमय!
हरिधामगामिन्! विष्णुमय !!५!!

हम आपके दिवगमन पर
कर रहे श्रद्धाशब्दपर-
वाणी से जय-जयकार ते,
गोलोकसुख! हे तत्त्वपर !!६!!
*****
हिमांशु गौड़
११/५८ रात्रि,०९/०२/२०२०
गाजियाबाद।




https://www.dbwstore.com/product-category/all-products/

साकार और निराकार ब्रह्म - हिमांशु गौड़

वैसे तो शब्द का अनादित्त्व स्वयं सिद्ध है ! शब्द स्वयं ही ब्रह्म है , किंतु फिर वही उसी शब्द ब्रह्म के साकार तेजस्वी स्वरूप की प्रभा हमें देवताओं के स्वरूपों में दिखाई देती है!
 ये देवता ही हैं , ये भगवान ब्रह्मा विष्णु महेश दुर्गा सूर्य आदि ही हैं , 
जो उसी परब्रह्म के अत्यंत तेजो स्वरूप साकार ब्रह्म हैं, जो इस संसार को चलाने के लिए मानों धर्म ने ही साकार स्वरूप धारण किया है,
 क्योंकि निराकार तो ना चल फिर सकता है, ना बोल सकता है, ना बैठ सकता है ।
 उस पर वाणी नहीं पहुंच सकती ।

इसलिए ब्रह्म की साकार कल्पना ही वस्तुतः इस संसार के मनुष्यों के लिए उनके लौकिक और अलौकिक मार्ग का निश्चय करती है।

 जो लोग कहते हैं कि हम तो सिर्फ पर ब्रह्म की उपासना करते हैं , ये देवता आदि मिथ्या हैं ,वे लोग बहुत गहरे अंधेरे में डूबे हुए हैं ।

उन्हें यह नहीं पता की परब्रह्म, साकार स्वरूप ही यह देवता ब्रह्मा, विष्णु , महेश , इंद्र , अग्नि , वरुणादि हैं ,और पौराणिक पूजा पद्धतियों में इनकी ही उपासना का विवेचन है ।
इन साकार ब्रह्म की उपासना के द्वारा ही मनुष्य उस निराकार ब्रह्म की प्राप्ति कर पाता है ।
क्योंकि आप खुद सोचिए, निराकार ब्रह्म का आप कैसे ध्यान करेंगे ? 

क्या योग की विधियों के द्वारा , योग की विधियों में जो जप, तप, ध्यान ,धारणा ,समाधि आदि विधान बताए गए हैं ,उनकी दृश्यपरकता तो सर्वप्रसिद्ध है ही ।

वह भी करोड़ों में एक दो व्यक्तियों को ही प्राप्त होती है , उसमें भी अनेक अड़चनें हैं , फिर भी कुछ संप्रदाय विशेष के लोगों अपने आप को परब्रह्म का ध्यान ही बताते हैं ।
अपने आपको निराकार-ब्रह्ममात्र की उपासना करने वाला विज्ञापित करते हैं !

वे कहते हैं कि वेदों में सिर्फ निराकार ब्रह्म की ही चर्चा है ।
मैं उन लोगों से कहना चाहता हूं कि भाई वेदों में जिन यज्ञादियों का वर्णन है , जिन इंद्र, अग्नि, कुबेर आदि का वर्णन है , क्या वह आप को साकार रूप में नजर नहीं आ रहे ?
क्या अग्नि देवता साकार रूप में नहीं है?
 क्या यह गंगा आदि नदियां साकार नहीं है ?
जिनके बार-बार नाम वेदों में आए हैं ,क्या यह सूर्य चंद्र नक्षत्र आदि साकार नहीं है ?
तो डायरेक्ट निराकार ब्रह्म को प्राप्त करने वाला तो कोई अत्यंत बिरला ही मनुष्य होता है ।

वस्तुतः साकार ब्रह्म ही , अर्थात् ब्रह्मा विष्णु महेश आदि देवता ही इन सांसारिक जीवो के लौकिक और अलौकिक मार्ग को प्रशस्त करते हुए हमारे जीवन को धन्य बनाते हैं ।
और शास्त्रोचित नित्यकर्म एवं धर्म का आचरण करता हुआ मनुष्य धीरे-धीरे स्वयं ही शरीर के अध्यास से मुक्त होकर उस आत्मस्वरुप का अनुभव करने लगता है।
 एवं फिर सभी के एकमात्र प्राप्य में अपने ही स्वरूप में अंत में लीन हो जाता है ।

इसी प्रकार जो शैव लोग हैं , वैष्णव लोग हैं , शाक्त लोग हैं, वे भी अपने-अपने इष्ट का ध्यान करते हुए वस्तुतः उस ब्रह्म की ही अनुभूति करते हैं ।

© हिमांशु गौड़

Friday, 7 February 2020

श्री पचौरी गुरुजी के लिए श्रद्धांजलि - हिमांशु गौड़



एक ऐसे व्यक्ति जो किसी भी फोन नंबर को अपने मोबाइल में सेव नहीं करते थे बल्कि उनके मस्तिष्क में सेव हो जाता था !
इस तरह सैकड़ों फोन नंबर उनके कंठस्थ ही रहते थे।
जिनके सैकड़ों नगरवासियों के पूरे खानदान की जन्मकुंडलियां कंठस्थ थीं,
चाहे उनसे 20 साल बाद कोई पूछे कि हमारे पुत्र की कुंडली में शनि कौन सी राशि पर है
तो 20 साल पहले की कुंडली देखी हुई,
वह बता देंगे कि उस राशि पर है ।
जब वह कक्षा 5 में थे, तभी उनके 100 तक पहाड़े एवं पूरी गीता कंठस्थ थी ।
जब मैंने 2006 में उन्हें देखा उस समय उनकी आयु लगभग 80 वर्ष थी, और साहित्य शास्त्र हो, व्याकरण हो, वेदांत हो, या हिंदी भाषा का व्याकरण इतिहास साहित्य हो सभी कुछ बड़े ही दिव्य और विचित्र ढंग से यह गुरुजी व्याख्यान करते थे।

एवं गीता के अनेक विधाओं में विशेषज्ञता रखने वाले,
अंग्रेजी और संस्कृत मेंं इतनी तीव्र प्रवाहरूपता इनकी थी, कि मनुष्य को आश्चर्य हो जाए।


जिनकी दिव्य प्रतिभा और सर्वव्यापी वैदुष्य देखकर लोगों ने जिन्हें "देवदूत" की उपाधि दे डाली!

सदैव ये शास्त्रों का आचार करते रहे !

हमेशा भोजन में तुलसी डालकर उसका सेवन करना एवं कांगड़ी चाय पीना ही इनका स्वभाव था!


सुबह 4:00 बजे से ही गजेंद्र मोक्ष , विष्णु सहस्रनाम आदि का  पाठ करना इनकी आदत थी।
इस प्रकार के महान् ज्योतिषी का आज स्वर्गवास हुआ।
इन्हीं की स्मृति में यह मेरे द्वारा लिखे हुए कुछ श्रद्धांजलि स्वरूप श्लोक हैं।
।। श्रीदेवदूत-गुरवे श्रद्धाञ्जलि:।।
✍✍✍✍✍
हे देवदूत! बुधराट्! द्विजसौख्यकारिन्!
हे हृष्टशिष्टपुरुष श्रुतिशास्त्रधारिन्!
हेरम्बपूजनरतो हरिहर्षहार्द!
हे हे हरिद्धयरथार्चक! हेशलीन:।।१।


हा हाऽद्य वै नरवरात् प्रथितास्ति चर्चा
यो देवदूतगुरुरद्य दिवङ्गतोऽसौ
किं देवदेशवसतिस्स सुरोपदेष्टा
श्रीमद्धरे: पुरमयाद्वदत द्विजा हे?२?


मध्याह्नकालकृतभोजनविश्रमोऽहं
तिष्ठन्विभिन्नपरिचिन्तनसंरतोऽद्य
श्रुत्वा प्रभातवचसा बत दूरवाण्या
निस्तब्धतां प्रतिगतस्सुरदूतमृत्युम् ।।३।।


यद्वा प्रशान्तनिलये भवतस्सकाशे
खेलेन्द्रनीरजविनोदजनैस्सहाहं
कृत्वापि शास्त्रपरिचर्चनमोदनानि
विद्यार्थिकालदिवसानि हृदा व्यनैषम् ।।४।।


हे हे प्रभातसमयेऽथ गजेन्द्रमोक्षं
उच्चैस्स्म गायति ह विष्णुसहस्रनाम
नानार्थभाष्यशरणं सुरगाथनं च
श्रीमन् सदैव भवतो वचसैव लब्धम् ।।५।।


हे हे पचौरिविदित! श्रुतिनेत्रशालिन्!
हे हे सदा प्रतिभया भुवि भासशालिन्!
नूनं निशम्य भवतस्सुरलोकयात्रां
किं भावयानि हृदये न विचारशक्त:।।६।।


यच्चाष्टकं विलिखितं भवते मयैव
तच्छ्रावितं च भवते मुदितात्मनैव
बाबागुरुर्ह्यपि भवद्गुणगौरवेण
प्रेमादरं प्रतिदिनं त्वनुवर्तमान:।।७।।


गङ्गाजलानि तुलसीदलमिश्रितानि
भोज्यानि सात्त्विकजनैरभिनन्दितानि
विष्ण्वच्युतेशकमलापतिकीर्तनानि
हे देवदूत! तव दिव्यपथं सृजन्ति।।८।।


विश्वस्तिरीशभजने श्रुतिशास्त्रवाक्ये
प्रीतिश्च साधुपुरुषे द्विजदेवकार्ये
गीताक्षराण्यपि गुरो! दिवि मूर्तिमन्ति
हे देवदूत! तव विष्णुपथं सृजन्ति।।९।।


शोचन्ति नैव सुजनाश्च शरीरनाशे
किन्त्वद्य वै नरवरात् हृतमीश! रत्नं
शान्तिं तवात्मन इवेह समर्थयन्तश्-
श्रद्धाञ्जलिं गुरुपदे वयमर्पयाम:।।१०।।


हे वाग्जलैरहरह: परिपावमानो
हे हे विनोदकरणोथ विनोदपूज्य
हे श्रीपुराणगततत्त्वविवेकशील
श्रीमत्पचौरिबुध ते स्मृतिरस्ति चित्ते।।११।।


श्रीमन्शिवाढ्यगुणगर्वितगायकैश्च
न्यायाभिरक्तमतिपूजितपादपद्म!
पातञ्जलाढ्यपुरुषैरभिसंवृतश्च
शब्दाञ्जलिश्रितहृदा परितर्पयामि।।१२।।


हे देहनष्टिविदितात्मगुणानुरागिन्
हे सत्कवीशचरितामृतमोदपायिन्
हे श्रीकपीशमहिमाढ्यसमृद्धवृद्ध!
श्रीदेवदूतविदिताद्य वयं स्मराम:।।१३।।


श्लिष्टा क्रिया, न भवत: पुनरात्मसंस्था
चेष्टा सदेष्टसुरगुण्यपदप्रदा ते
दृष्टा मतिश्च भवत: पटवर्धने वै
अस्मन्मनस्सु शतधा पटवर्धनाख्य!!१४!!


शौवस्तिको नरवरे मम चागमस्स्यात्
त्वत्स्मार्त्तभूतशुभतामिव चाद्य सृष्ट्वा
रात्रौ गतांश्च दिवसान्हृदये विचिन्त्य
श्रद्धाञ्जलिं प्रतनुते हिमवाञ्जनोऽसौ।।१५।।


******
© हिमांशुगौड:
०७:३८ दिनान्ते,०७/०२/२०२०
अंतिम पांच श्लोक इसी दिनांक को, १०:४८ रात्रि में लिखे।

पूजा के समय सिर्फ वैदिक,शास्त्रीय एवं पौराणिक मंत्रों का ही प्रयोग होना चाहिए ना कि स्वयं की बनाई हुई स्तुति का :आचार्य हिमांशु गौड़

।।नमो देव्यै।।
दुर्गा-सप्तशती का प्रत्येक श्लोक, अपने आप में एक सिद्ध मंत्र है।
देवी का कवच हो या फिर अर्गला स्तोत्र या फिर कीलक स्तोत्र या सभी अध्याय !
इसके प्रत्येक अक्षर में , प्रत्येक शब्द में,  प्रत्येक वाक्य में , प्रत्येक श्लोक में, असीमित शक्ति का भंडार है !
बल्कि यह कहा जाए कि यह दुर्गा-सप्तशती साक्षात् भगवती की शब्दमयी-विग्रह है , तो कोई अतिशयोक्ति नहीं होगी।
इस संसार में लोगों ने दुर्गा-सप्तशती का इतना पाठ किया है , कि समस्त ब्रह्मांड में इसकी महान् ऊर्जा फैली हुई है -
"रूपं देहि जयं देहि यशो देहि द्विषो जहि"
आज के संस्कृत कवि कितने ही अच्छे संस्कृत श्लोक क्यों न बना लें , लेकिन उनके हजारों श्लोक मिलकर भी दुर्गा-सप्तशती के मंत्रों की तुलना नहीं कर सकते ! पौराणिक जो श्लोक हैं, वे भी मंत्र ही हैं।
वस्तुतः ऋषियों ने जो मंत्र लिखे हैं , वे हजारों वर्षों की तपस्या एवं इस ब्रह्माण्ड में गूंजते हुए परब्रह्म को अनुभव करके लिखे हैं।
आज के भोगवादी मानव चाहे संस्कृत पढ़ कर, कितने भी अच्छे श्लोक क्यों न बना लें , लेकिन उन भगवत् अनुभूति संपन्न ऋषियों के मंत्रों के साथ हम उनकी तुलना नहीं कर सकते!
और हम लोगों को भी चाहिए कि पूजा-पाठ करते या करवाते समय , सिर्फ वेद शास्त्र एवं पुराणों के मंत्रों का ही प्रयोग किया जाए , ना कि खुद के बनाए हुए श्लोकों का।
हां, यह बात अलग है कि स्वतंत्र भक्ति रस में डूब कर , भजन-कीर्तन के समय या किसी भक्ति-कार्यक्रम में, हम उनका प्रयोग कर सकते हैं , लेकिन जो वैदिक विधि-विधान, शास्त्रीय विधि-विधान के साथ जब हम पूजा कराते हैं, तो फिर उस समय सिर्फ शास्त्रीय, वैदिक एवं पौराणिक मंत्रों का ही प्रयोग उचित रहता है !
यहां तक कि,  हिंदी के भी, लोगों ने मंत्र बना रखे हैं, हिंदी की भी स्तुतियां बना रखी हैं , आप अगर भक्त हैं , भक्ति की स्थिति में यह स्तुति गा रहे हैं , कोई बात नहीं , अच्छा है !
लेकिन कर्मकांड तभी सफल है, सकाम उपासना तभी सफल है , जब आप उसको पूर्ण विधि-विधान एवं श्रद्धा-विश्वास से कराएं।

© हिमांशु गौड़
०७/०२/२०२०, ०१:२४

Saturday, 1 February 2020

।।ब्रह्मलीन स्वामी श्री आनंद आश्रम जी महाराज के लिए श्रद्धांजलि।।(हिन्दी सहित)


।।ब्रह्मलीन स्वामी श्री आनंद आश्रम जी महाराज के लिए श्रद्धांजलि।।
...............(हिन्दी सहित)...........
✍✍✍✍✍✍
।।श्रीआनन्दाश्रमजीमहाराजाय श्रद्धाञ्जलि: ।।
******
श्रीबाबागुरुराश्रमे यतिनुतं प्रेम्णा निवासं ह्यदात्
तद्वै निम्बतरोस्तलस्थभवने मन्नेत्रवर्ति ध्रुवं
काषायेन सुवेष्टितं धरति यो दण्डं स्वहस्ते सदा
भ्राम्येद्यश्च सनातनध्वजधरोऽद्य ब्रह्मलोकङ्गत:।।१।।

जिन साधु पुरुष को श्री बाबा गुरु जी ने प्रेम पूर्वक चातुर्मास निवास अपने आश्रम में दिया था उनका वह बाबा की कुटिया स्थित कक्ष नीम के पेड़ के नीचे था, वह मेरे समक्ष था । वे साधु पुरुष एक भगवा रंग के कपड़े से लिपटा हुआ दंड धारण करते थे ! और सनातन धर्म का झंडा हाथ में लेकर, इस संसार में घूमते थे ! आज वे ब्रह्मलीन हो गए हैं।।१।।

साङ्ख्याद्यध्ययने रतोऽस्मि हनुमद्धामातिरम्याश्रमे
दृष्टस्तत्रहरीशजप्यनिरतश्शास्त्रिद्वितीये मया
चायात: कपिमन्दिराद्यतिवरो गङ्गावगाहप्रियश्-
श्रीओमादिपदप्रियावृतगुरु: "आनन्दपूर्वाश्रम:"।।२।।

यह मेरे सन् 2008 (शास्त्री द्वितीय वर्ष) का यह दृश्य देखो - मैं हनुमत् धाम नामक अति रमणीय आश्रम में, सांख्य दर्शन के अध्ययन में लगा हुआ हूं , वहीं मैंने श्री हनुमान मंदिर नामक स्थान से आए हुए, हरि नाम का जाप करते हुए, इन महात्मा को देखा, गंगा नहाना जिन्हें प्रिय था , और वह अनेक, श्रीओम आदि वैयाकरण बटुकों से घिरे हुए गुरुजी थे! जिनका नाम था श्रीआनंदआश्रमजी महाराज।।२।।

यं पश्यामि यदा कदा स्वमनसि श्रेयोऽर्थसञ्जीविनं
येनैवात्र मुदा  सदा नरवरे वास: कृतश्श्रद्धया
सारल्ये स च बालवद् व्यवहरेत् सौख्याननो भ्राम्यति
"आनन्दाश्रम"नामभाग् यतिवरो गोलोकवासं गत: ।।३।।

कल्याण रूपी तात्पर्य में ही जीने का है स्वभाव जिनका - ऐसे उन महात्मा पुरुष को में यदा-कदा अपने मन में देखता ही रहता हूं! जिन्होंने इस नरवर नामक भूमि पर श्रद्धा पूर्वक निवास किया ! और जो बच्चे की तरह सरल हैं, और खुशमिजाज तरीके से रहते हैं, वे आनंद आश्रम जी महाराज , आज गोलोक धाम को प्राप्त किए।।३।।

य: खर्वोऽपि विशालहृद् द्विजबटुप्रेमार्पणे संरत:
प्रायो यो वसति स्म वै हनुमतो गङ्गातटस्थालये
यस्याप्याश्रमसन्निवासिपुरुषा: बालाश्च विद्यार्थिन:
नूनं स्नेहसुसिक्तमानसहृदस्स ब्रह्मलीनोऽधुना ।।४।।

जो कम लंबाई वाले भी , बहुत विशाल हृदय वाले थे ! और बच्चों को बहुत प्रेम करते थे! जिन का निवास प्राय: हनुमान मंदिर में ही रहता था और जिनके आश्रम पर रहने वाले लोग, बच्चे और विद्यार्थी निश्चय ही बहुत स्नेहपूर्ण मन और हृदय वाले हो जाते थे , वे स्वामी जी आज ब्रह्मलीन हुए।।४।।

हे हे विप्रसुरागरञ्जितयते! हे विष्णुनामामृत!
हे हेमादिविवर्जितश्शुभवपुष्! हे श्रीकपीशालय!
हे हेमाद्रिशुभाधिवासिशिवराड्ध्यायिन्! मुदा भ्राजितस्-
त्वं नूनन्द्विजराजहार्दिकजन:कैश्चिन्न वै विस्मृत:।।५।।

अरे ब्राह्मणों से प्रेम करने वाले स्वामी जी! अरे विष्णु नाम के अमृत को पीने वाले स्वामीजी! अरे सोना चांदी से दूर रहने वाले स्वामीजी! आपका स्वरूप हनुमान मंदिर के अनुकूल ही है ! हे हेमाद्रि रूप शुभ में वास करने वाले भगवान् शिव का ध्यान करने वाले स्वामी जी ! आपकी कीर्ति अमर रहे ! आप नरवरस्थ ब्राह्मणों के ह्रदय में वास करते हैं ! और आपको कौन भूल सकता है? ।।५।।

स्मारं स्मारमहं च तं शुभयतिं दृश्यं ह्युपास्थापयम्
येष्वेतेन सहाऽवसं नरवरे बाबागुरोरालये
वेदान्तादिपदप्रतिष्ठितजनैस्सम्मानितश्शोभितो
ऽहोऽस्माकं स सताम्प्रियोऽतिविमलोऽद्य ब्रह्मतत्त्वं गत:।।६।।

जिन दिनों में , मैं इन स्वामी जी के साथ श्रीबाबागुरुजी के आश्रम में रहा,  मैंने उन दिनों का ही स्मरण करते हुए , यह दृश्य उपस्थित कर दिया है !
जब  वेदांत , व्याकरण आदि से प्रतिष्ठित लोगों के द्वारा सम्मानित और शोभित ,
ये सज्जनों के प्रिय, अति निर्मलचित्त वाले, वहां रहते थे !
और आज ये  ब्रह्मलोक को प्राप्त हुए, मैं इन्हें श्रद्धांजलि देता हूं।।६।।

दृश्येऽस्मिंश्च मनीषशर्मसुजनश्शिष्योऽस्य संलोक्यते
यश्श्रीभागवतादिवाचनरतो भ्राम्येत्सदा भूतले
दुर्वासादिकनैकशिष्यविनतं श्रीमद्धिमांशुप्रियं
आनन्दाश्रमसाधुमद्य मनसा सञ्चिन्तये भावुकम् ।।७।।

इस चित्र में श्री मनीष शर्मा जी जो कि इनके प्रिय शिष्य हैं, वे इनके के पैर छूते दिखाई दे रहे हैं , ये मनीषशर्माजी आजकल भागवत आदि का वाचन करते , इस संसार में घूमते हैं !
और श्रीदुर्वासा आदि अनेक शिष्यों से प्रणाम किए जाते हुए , और इस हिमांशु गौड़ के प्रिय, अत्यंत भावुक , श्रीआनंदआश्रम स्वामीजी को आज मैं स्मरण करता हूं।।७।।©
******
तत्स्नेहाद्रो हिमांशुर्गौडो
लेखनकालो दिनाङ्कश्च
१२:३० मध्याह्ने, ०२/०२/२०२०
गाजियाबादस्थे गृहे

संस्कृत क्षेत्र में AI की दस्तक

 ए.आई. की दस्तक •••••••• (विशेष - किसी भी विषय के हजारों पक्ष-विपक्ष होते हैं, अतः इस लेख के भी अनेक पक्ष हो सकतें हैं। यह लेख विचारक का द्र...